ALTIOK, METİN, (1941 Bergama/İzmir - 9 Temmuz 1993 Ankara), şair ve ressam. Ankara, Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nden, 1971 yılında mezun oldu. Üniversite yıllarında sanat ve siyasetle yakından ilgilendi. 1968’den sonra altı resim sergisi açtı. Buna karşın daha çok şiirleriyle tanındı. 1980’li yıllarda şiire ağırlık verdi ve ölümüne kadar bu ilgi çoğalarak sürdü. Şiirlerinde öz ve biçim kaynaşmasının başarı örneklerini sundu. 2 Temmuz 1993’te Sivas’ta, Pir Sultan Abdal Şenliği etkinliğinde, aşırı dinci grupların, şenliğe katılan sanatçıların kaldıkları oteli ateşe vermeleri sonucu çıkan yangında ağır yaralandı. Ankara’ya götürülerek tedavi altına alındı. Tüm uğraşlara rağmen kurtarılamadı. Kendine özgü, incelikli bir şiir dili oluşturduğu kendi kuşağı tarafından da kabul edildi; en verimli şairler arasında gösterildi. Şiirlerinde Divan Edebiyatı formlarını da başarıyla kullandı. Öz ve biçim kaynaşmasının başarılı örneklerini sundu. Ölmeden önce yayımlamayı düşündüğü toplu şiirlerinin olduğu deftere “ Bir Acıya Kiracı” adını vermişti; ölümünden sonra tüm şiirleri bu başlık altında toplandı. Edebiyatçılar Birliği tarafından, şairin anısına Metin Altıok Kitabı yayımlandı. Başlıca Eserleri: Gezgin (1976), Yerleşik Yabancı (1978), Kendinin Avcısı (1979, Toprak Şiir Ödülü’nü Ahmet Telli ile paylaştı 1980), Küçük Tragedyalar (1981), İpek ve Kılabtan (1987, Halil Kocagöz Şiir Ödülü’nü Veysel Çolak ile paylaştı), Gerçeğin Öte Yakası (1990, Cemal Süreya Şiir Ödülü’nü aldı, 1991), Dörtlükler ve Desenler (1990), Süveyda (1991). Şiirin İlk Atlası (deneme, 1992), Alaturka Şiirler (1992), Promete (1993), Yel ve Gül (1993), Soneler (1994), Bir Acıya Kiracı (bütün şiirleri, 1998)