ALTIOK, METİN, (1941 Bergama/İzmir - 9 Temmuz 1993 Ankara),
şair ve ressam. Ankara, Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nden, 1971
yılında mezun oldu. Üniversite yıllarında sanat ve siyasetle yakından
ilgilendi. 1968’den sonra altı resim sergisi açtı. Buna karşın daha çok
şiirleriyle tanındı. 1980’li yıllarda şiire ağırlık verdi ve ölümüne kadar bu
ilgi çoğalarak sürdü. Şiirlerinde öz ve biçim kaynaşmasının başarı örneklerini
sundu. 2 Temmuz 1993’te Sivas’ta, Pir Sultan Abdal Şenliği etkinliğinde, aşırı
dinci grupların, şenliğe katılan sanatçıların kaldıkları oteli ateşe vermeleri
sonucu çıkan yangında ağır yaralandı. Ankara’ya götürülerek tedavi altına
alındı. Tüm uğraşlara rağmen kurtarılamadı. Kendine özgü, incelikli bir şiir
dili oluşturduğu kendi kuşağı tarafından da kabul edildi; en verimli şairler
arasında gösterildi. Şiirlerinde Divan Edebiyatı formlarını da başarıyla
kullandı. Öz ve biçim kaynaşmasının başarılı örneklerini sundu. Ölmeden önce
yayımlamayı düşündüğü toplu şiirlerinin olduğu deftere “ Bir Acıya Kiracı”
adını vermişti; ölümünden sonra tüm şiirleri bu başlık altında toplandı.
Edebiyatçılar Birliği tarafından, şairin anısına Metin Altıok Kitabı
yayımlandı. Başlıca Eserleri: Gezgin (1976), Yerleşik Yabancı (1978), Kendinin
Avcısı (1979, Toprak Şiir Ödülü’nü Ahmet Telli ile paylaştı 1980), Küçük
Tragedyalar (1981), İpek ve Kılabtan (1987, Halil Kocagöz Şiir Ödülü’nü Veysel
Çolak ile paylaştı), Gerçeğin Öte Yakası (1990, Cemal Süreya Şiir Ödülü’nü
aldı, 1991), Dörtlükler ve Desenler (1990), Süveyda (1991). Şiirin İlk Atlası
(deneme, 1992), Alaturka Şiirler (1992), Promete (1993), Yel ve Gül (1993),
Soneler (1994), Bir Acıya Kiracı (bütün şiirleri, 1998)