AĞA, Türk devletlerinde saray, askerlik ve yönetim örgütlerindeki kişilere verilen resmî unvan. Moğolca, büyük erkek kardeş anlamındaki “aka” kelimesinden Türkçeleşmiş olup bu unvan daha çok, tanınan bir soydan olmayan, fakat hizmetleri sayesinde önemli mevkilere yükselen devlet adamlarına verilmiştir. Aynı şekilde Türk ve Moğol devlet teşkilâtına bağlı kalan Safevî Devleti’nde de oymak ileri gelenleri, avcıbaşılar, darugalar, elçiler, saray hadımları bu unvanla anılmışlardır. Osmanlı Devleti’nde ağa unvanının kullanıldığı yerlerden bazıları şunlardır: Yeniçeri ağası, harem ağası, hazine ağası, kızlar ağası, silâhtar ağa, rikabdar ağa, kol ağası, çuhadar ağası, iç ağası, tatar ağası. 19. yüzyılda Yeniçeri Ocağı’nın kaldırılmasından sonra, ağa unvanı, yerini efendi ve bey unvanlarına bırakmıştır. Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde yaşlıca uşaklara, küçük esnafa, bekçi, korucu gibi küçük görevlilere de ağa denmiştir. 1934’ten sonra imtiyaz anlatan diğer unvanlarla birlikte ağa unvanı da kaldırılmıştır.