ALEGORİ, (“yerine” de denir), edebiyat, resim, sinema, tiyatro gibi alanlarda soyut bir kavramın açıklık kazanması, daha iyi anlaşılması için başka bir varlık ya da nesneyle anlatılması, kişileştirilmesi, bir nesneye, varlığı olan bir şeye dönüştürülmesi. Yunanca’daki “allos” ve “agoreuein” terimlerinden oluşmuştur. Mecaz, istiare ve teşhis sanatları, alegorinin temelini oluşturur. Alegori, somut ve maddesel ögelerden yararlanılarak, manevi ya da psikolojik konuları, insan yaşamıyla ilgili bazı temel kavramları anlatır. Dinleyici ya da izleyiciyi, görünüşün ötesine götürecek ve burada bulunan gizli anlamı anlayıp öğrenmeye yöneltecek biçimde kurulmuş bir anlatım biçimidir. Bir yapıtta alegoriye sınırlı olarak başvurulabileceği gibi yapıtın bütünü de alegorik olabilir. Dante’nin “İlâhî Komedya”sı buna örnektir. Şeyhî’nin “Harname”si, Yaşar Kemal’in “Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal Karınca” adlı yapıtları da alegoriye dayanır.