ABDÜLKÂDİR MERÂGÎ, (17 Aralık 1353 Merâga - 1435 Herat), musiki nazariyatçısı, besteci ve icracı. Dönemin tanınmış bilgin ve sanatçılarından ve babası Gıyaseddin-i Gaybî’den müzik, edebiyat ve hat sanatını öğrendi. Celayirli hükümdarı Hüseyin tarafından düzenlenen beste yarışmasını kazanınca saraya alındı. Timur 1393’te Bağdat’ı aldığında, birçok bilgin ve sanatçıyla birlikte Semerkand’a götürüldü, Timur’un baş musikicisi oldu. Oğlunu kötü etkiledikleri gerekçesiyle diğer sanatçılarla birlikte Timur’un hışmına uğrayıp öldürülmek üzereyken kendini bağışlatmayı başardı, saraydaki eski yerini aldı. Bir veba salgını sırasında öldü. Itrî’den önceki dönemin en büyük bestecisi olan Merâgî’nin bini aşkın bestesinden günümüze ulaşan olmamıştır. Ancak daha sonraki bestecilerce o dönemin üslubuna öykünülerek bestelenmiş 40 dolayındaki eser Merâgî’ye atfedilmiştir. Mekasidü’l-Elhan, Kenzü’l-Elhan, Kitabü’l-Edvar ve Camiü’l-Elhan, makamlar, usuller, çalgılar, notalama sistemleriyle ilgili bilgilerin yer aldığı kitaplarından bazılarıdır.