ANADOLU-BAĞDAT DEMİRYOLU, (Bağdat Demiryolu diye de anılır), Osmanlı Devleti’nde İstanbul’u Basra Körfezi’ne bağlamak için tasarlanan demiryolu. Abdülaziz döneminde doğan Anadolu-Bağdat demiryolu düşüncesinin bir parçası olarak, İstanbul-İzmit hattı Osmanlı hükûmeti tarafından yapıldı. Daha sonra hattın işletmesi İngilizlere bırakıldı ve Anadolu-Bağdat demiryolu yapımı da İngilizlere verildi. Ancak İngilizlerin Mısır’a girmesinden (1882) sonra, Hindistan’a ulaşmak açısından bu tasarı önemini yitirince sonuçsuz kaldı. II.Abdülhamid döneminde hattı İzmit’ten Ankara’ya uzatmak amacıyla işletme hakkı Deutsche Bank adına hareket eden Alfred Kaula’ya verildi (1888) ve Alman sermayesiyle Anadolu Demiryolları Şirketi kuruldu. İnşaatı 1889’da başlayan Ankara hattı 1892’de işletmeye açıldı. Aynı şirket Eskişehir - Konya ve Kütahya hatları (445 km) ve Arifiye - Adapazarı hattını da (9 km) yaptı. 1899’da Konya - Basra hattı imtiyazı Anadolu Demiryolları Şirketi reisi Siémens’e verildi ve imtiyaz 1902’de kesinleşti. 1903’te Bağdat Demiryolları Osmanlı Şirketi kuruldu ve 1904’te Konya - Ereğli kesimi işletmeye açıldı. 1911’de demiryolu imtiyazı Alman, Fransız ve İngiliz sermayelerinin ortaklığına verildi. Ancak savaş nedeniyle yapım düzenli yürümedi. 99 yıl süreyle verilen demiryolu imtiyazları, Cumhuriyet yönetimince millîleştirildi (1928).