ABBÂDÎLER (ABBÂDOĞULLARI), Endülüs Emevî Devleti’nin parçalanmasından sonra Güneybatı Endülüs’te kurulan küçük devletlerden biri ve bu devleti yöneten Arap hanedanı. 1023-1091 yılları arası hüküm süren hanedanın merkezi İşbiliye’dir (Sevilla). Kurucusu olan Abbâd’ın adıyla anılır. İlk Abbâdî hükümdarı, 1023’ten 1042’ye kadar saltanat süren Muhammed bin Abbâd oldu. Onun ardından, El-Mutadid diye anılan oğlu Abbâd geçti (1042-1069). Abbâd, babasının Endülüs’teki küçük Berberî hanedanlarına karşı yürüttüğü savaşı sürdürerek krallığının topraklarını önemli ölçüde genişletti. El-Mutadid’in oğlu olan ve El-Mutemid diye anılan üçüncü Abbâdî kralı Muhammed bin Abbâd, 1069’da hanedanlığın başına geçti. İspanya’daki Müslüman emîrlerin en güçlüsü olduğundan iktidarını İberik yarımadasının büyük kesimine yaydı. Ancak Kastilya Kralı VI.Alfonso, 1089’da Abbâdîleri büyük bir yenilgiye uğrattı ve topraklarının büyük bölümünü ele geçirdi. Bunun üzerine El-Mutemid, Afrika’da hüküm süren Murabıtların sultanı Yusuf bin Tafşin’den yardım istedi. Bunun üzerine Tafşin, ordusuyla birlikte harekete geçerek Alfonso’yu yendi. Bu sefer sonrası Afrika’ya geri dönen Afşin, 1090’da Endülüs’e yürüyerek burayı egemenliği altına aldı.