AHMED SÂRBÂN, (? Hayrabolu - 1545 Hayrabolu), dîvan şairi. Yaşamıyla ilgili ayrıntılı bilgi yoktur. Şiirlerinde Ahmed, Ahmedî ve Kaygusuz mahlâslarını kullandı. Kanunî Sultan Süleyman’ın Irak Seferi’ne Sârbânbaşı (devecibaşı) olarak katıldığından bu adla anıldı. Savaş sonrası, Atâî’ye göre, Bayramî-Melâmileri şeyhi Aksaraylı Pîr Ali Efendi’ye bağlandı. Şeyhi Pîr Ali’nin vefatından sonra tarikatın pîri oldu. Hayrabolu’ya döndü ve Melâmilerin baskı altında tutulduğu bu dönemde, bütün tehlikelere karşın öğretisini yaymaya çalıştı. Öldüğünde, adına yapılan türbenin haziresine defnedildi. Dîvan şairi olmadığı halde, dîvan edebiyatı nazım şekillerinin birçok türünde başarılı örnekler veren Ahmed Sârbân, Bayramî-Melâmi şairlerin en güçlülerinden sayılır. Dîvan edebiyatının incelikleriyle dolu “Vahdet-i Vücut” felsefesini işlediği şiirlerinde düzgün bir anlatım görülür. Ayrıca din dışı konularda da lirik şiirleri ve hece vezniyle yazılmış nefesleri vardır. Sadeddin Nüzhet Ergun, yaptığı araştırmada, Ahmed Sârbân ile Dukakinzâde Ahmed’in aynı ya da ayrı kişiler olabileceği, yapıtlarının yanlışlıkla karıştırılabileceği ihtimali üzerinde durup, bulunacak yeni bilgilerle bu karışıklığın giderilmesi gerektiğini belirtilmektedir. Üsküdar Selimağa Kütüphanesi’nde bulunan Dîvan’ı ve müritlerine gönderdiği mektuplar, Ahmed Sârbân’ın başlıca yapıtlarıdır.