AHUNDZÂDE (MİRZA FETH ALİ), (1812 Şeki/Azerbaycan - 1878 Tiflis). Azerî yazar. Azerbaycan uyanış edebiyatının öncülerindendir. Bir süre medresede din eğitimi gördükten sonra Rus okullarında okudu. Azerî edebiyatının Rus kültür ve edebiyatından esinlenerek çağdaşlaşması ve Azerîcenin edebî dil olması yolunda çalışmalar yaptı. Önceleri tiyatro oyunları yazdı; çoğu komedi türü olan oyunlarında ahlâkçı bir tavır benimsedi; fırsatçı-cahil insanları gülünçleştirdi, yeniliklere açık aydınları övdü. Doğu kültürüyle Batı kültürünü birleştirme ve Batı’ya yönelme onun başlıca özelliğidir. Oyunları Rusça ve Farsçaya, bazıları da Almanca ve Fransızcaya çevrildi. Mektuplarında İslâmiyeti eleştirdi, maddeci dünya görüşünü savundu. Doğu dünyasının kalkınması ve Batı medeniyetine ulaşabilmesi için Arap harflerinin ıslahının gerekli olduğunu ileri sürdü. Binbaşıyken Kafkasya genel valisinin yanında Doğu dilleri tercümanlığı yaptı. Bu münasebetle Tahran ve İstanbul’da çeşitli ilim adamlarıyla temaslarda bulundu. Bu sırada (1863), Arap alfabesinin yeniden düzenlenmesi hakkında hazırladığı raporu Sadrazam Fuat Paşa’ya sundu. Rapor incelenmek üzere Cemiyet-i İlmiye-yi Osmaniye’de görüşüldü. Eserleri: Hikâyet-i Mollâ İbrâhimhalil Kimyâger (1851), Hikâyet-i Mösyö Jurdan Hekim-i Nebatat ve Derviş Mesteli Şah Cadukin-i Meşhur (1851, basım 1853), Sergüzeşt-i Vezir-i Lenküran (1851, basım 1853), Hikâyet-i Hırs-ı Guldurbasan (1851, basım 1853), Sergüzeşt-i Merd-i Hasis (1852, basım 1853), Mürefie Vekillerin Hikâyeti (1855).