ALTUN YARUK (ALTIN IŞIK), Buddha dinini benimsemiş olan Uygur Türkleri’nin kutsal kitabı. Buddha dininin esaslarını ve Buddha’nın hayatına dair menkıbeleri anlatır. Budizmin kutsal kitabı sayılan ve İslâmiyet öncesi Türk edebiyatının ünlü yapıtlarından sayılan bu kitap, Uygurların dinî inançlarını, dil zenginliğini ve ulusal özelliklerini göstermesi bakımından, bir çeviri olmasına rağmen kültürel değerlerimiz arasında sayılmaktadır. Dilinden, 8-9. yüzyıla ait olduğu tahmin edilen eserin asıl adı Hintçe Suvarnaprabhasa’dır. Kitabı ilk defa 1910’da Rus alimlerinden Moloff, Çin’in Kansu eyaletinde, dağlar arasında bir mağara tapınağında dağınık kâğıtlar arasında buldu, 1913-1917 yılları arasında Radloff ile beraber yayımladı. “Altın Işık” anlamına gelen Altun Yaruk, Beşbalık kentinden Singu Seli Tutung adlı bir Uygur tarafından Çinceden Uygur Türkçesine çevrildi. Çeviriden çok, bir adaptasyon olduğu belirtilen eser, Budizmin, yani Burkancılığın esaslarını ve Buda’nın hayatını anlatır. Aslında düzyazı biçiminde yazılan Altun Yaruk içinde, pek çok manzum parça da bulunmaktadır. On kitap ve otuz bir bölümlük büyük bir eser olan Altun Yaruk’un birinci kitabı ile onuncu kitabındaki Üç Prensle Pars Hikâyesi, Dr. Saadet Çağatay tarafından, Uygurca aslı ve Türkiye Türkçesi’ne tercümesiyle birlikte yayımlandı (1945, Ankara)