ALP DAĞLARI, Güney Avrupa’da dağ sistemi. Batıda, Fransa-İtalya arasında Akdeniz kıyısından başlar; İsviçre, Kuzey İtalya, Güneybatı Avusturya, Güney Almanya ve Yugoslavya’dan geçerek 1.000 km’den daha uzun ve ortalama 250 km genişlikte bir yay çizer ve 205.000 km²’lik alanı kaplar. Aslında Pirene, Sierra Nevada, Apenin, Karpat, Transilvanya ve Balkanlar geniş anlamda Alp sistemine bağlıysalar da, asıl Alpler, uzunluğu, genişliği ve alanı yukarda belirtilmiş olanlardır. En yüksek doruğu Mont Blanc’dır (4.180 metre). Derin, çoğu buzul kökenli vadilerle birbirinden ayrılan birçok kitleler meydana getirir. Sivri testere dişleri görünüşünde birçok dorukları, yer yer tipik dağ ve vadi buzullarıyla görkemli bir görünüşe sahiptir. Bu vadilerden başlıcaları şunlardır: Chamonix, İnterlaken, Engadin, Lauterbrunnen, Grindelwald, Zermatt. Yine sıralar arasında birçok göller yer alır; Brienz, Luzern, Thun, Leman, Como, Maggiore, Constance, Zürih, Zug ve Garda, bunların başlıcalarıdır. Avrupa’nın bazı büyük ırmakları ya da kolları, kaynaklarını Alpler’den alır (Tuna, Ren, Rhone, Po gibi). Üçüncü zamanda oluşmuş olan bu genç dağlar, Orta ve Güney Avrupa arasında ulaşım bakımından bir engel değildir. Çünkü birçok doğal geçitlerden başka Brenner, Arlberg, Mont Cenis, Küçük St. Bernard, Büyük St. Bernard, Simplon, Sankt Gotthard gibi, insan eliyle açılmış demiryolu ya da karayolu tünelleri vardır. Alpler büyük bir bölümüyle Avrupa’nın en canlı turizm alanlarından biridir. İklim ve bitki örtüsü: Genel olarak, iklimin özelliği arada güneşli güzel günlerin de görüldüğü uzun ve soğuk kışlar ve fırtınalı, yağışlı yazlardır; yağış Önalpler’de daha fazladır (yılda 2-4 metre). Sonbaharla birlikte, toprak, geçitlerin kullanılmasını imkânsız kılan kar tabakasıyla örtülür; kar ancak ilkbaharda erir. Doruklardaki şiddetli rüzgârlar vadilerde şiddetini kaybeder ve yön değiştirir. İsviçre ve Avusturya’da, güneyden gelen, sıcak ve kuru fön rüzgârları, kuzey yamaçlarında bora şeklinde eser ve özellikle ilkbaharda çığlara yol açar, karların erimesini hızlandırır. Bununla birlikte, yerel koşullardan kaynaklanan, özellikle de her türlü etkiye açık bölgelerde, çok sayıda küçük iklim farklılıkları gözlemlenir. Alpler’in bütün kesimlerinde, bitki örtüsünde yükseklikle bağlantılı olarak farklı katların oluşması kuraldır. Vadiler ve eğimin yeni başladığı bölgelerdeki ekli alanlarla çayırların yerini, 800-2.000 metre arasında, önce yayvan yapraklı ağaçlardan, sonra kozalaklılardan oluşan ormanlar alır. Daha yükseklerde, dağ otlaklarından (2.800 metreye kadar) sonra kayaçlar, buzullar ve sürekli karla kaplı bölgeler bulunur.