APRIN ÇOR TİGİN, adı bilinen en eski Türk şairi. Mani dini etkisi altında yazılmış şiirlerden ikisinde, bunların Aprın Çor Tigin adlı bir şaire ait olduğu kaydedilmiştir. Bu varsayımdan hareketle, adı günümüze kadar gelebilmiş ilk şairdir. Turfan kazılarında bulunan şiirleri ilk kez A. von Le Coq tarafından 1919’da yayımlanmıştır. Elimize geçen iki şiirinden ilki, üç dörtlükten oluşan ve ilâhî tarzında yazılmış bir övgü olup ilk dörtlüğü zedelenmiştir. Aprın Çor Tigin’in ikinci şiiri, aşk konusunda yazılmış din dışı bir şiirdir. Yedi dörtlükten oluşan bu şiirin ilk dörtlüğü kayıptır. “Sevgili” adı verilebilecek olan bu şiir, Uygur edebiyatının, dolayısıyla Türk şiirinin ilk ve en eski lirik şiir örneği sayılır.

APRIN ÇOR TİGİN’İN ŞİİRİ

kasınçığımın öyü kadgurar men

kadgurdukça

kaşı körtlem

kavışıgsayur men

öz amrakımın öyür men

öyü evirür men ödü/…/ çün

öz amrakımın

öpügseyür men

barayın tiser

baç amrakım

baru yime umaz men

bağırsakım

kireyin tiser

kiçigkiyem

kirü yime urnaz men

kin yıpar yıdlıgım

yaruk tengriler

yarlıkazunın

yavaşım birle

yakışıpan adrılmalım

küçlüg priştiler

küç birzünin

közi karam birle

külüşüpen külüşügin oluralım

KAYNAK : Şinasi Tekin, Türk Dünyası El Kitabı, Ankara 1998, s.46-47.

Yavuklumu düşünüp dertleniyorum.

dertlendikçe

kaşı güzelim

kavuşmayı özlüyorum

Kendi sevgilimi düşünürüm ben

düşünürüm düşünürüm de… [mısra kopuk!]

kendi sevgilimi

öpmek isterim ben

Kaçıp gitsem

güzel sevgilim

gene de gidemem ki ben

merhametlim!

Sokulayım desem (sana)

yavrucuğum

gene de sokulamam ki ben

misk gibi güzel kokulum!

Işık Tanrılar

sayesinde

huyu güzelimle

birleşip ayrılmayalım

Kudretli meleklerin

kudreti sayesinde

kara gözlümle

gülüşüp oturalım.