ÂŞIK VEYSEL, (asıl adı Veysel Şatıroğlu), (1894 Sivrialan Köyü/Şarkışla/Sivas - 1973 Sivas), halk ozanı. (Çocukluğunda gözleri kör oldu. Saz çalmaya başladı. Uzun süre çıraklıktan sonra, 1933’te Ankara’ya gelerek belli bir düzeye ulaşan şiirlerini okumaya başladı. Daha sonra Ankara Halkevi’nin yayımladığı Ülkü dergisinin yöneticilerinden Ahmet Kutsi Tecer’in ilgisini çekti, şiirleri basılma olanağı buldu. İki yıl kadar köy enstitülerinde halk türküleri öğretmenliği yaptı. Buluş ve söyleyiş yönlerinden halk ozanlarının en güçlülerinden biri olan Âşık Veysel, son yıllarına kadar köyle ve halkla ilişkilerini kesmemiş, görmediği halde eşsiz bir duyum gücüyle doğayı damarlarında duyarak sağlam şiirler söylemiştir. 1951’de Metin Erksan’ın çevirdiği bir filmde yaşamöyküsü anlatılan Veysel’in plaklara alınan türküleri de çoğunluğun malı olmuştur. Başlıca yapıtları: “Âşık Veysel - Hayatı ve Şiirleri” (1963), “Dostlar Beni Hatırlasın” (1970).