ADANA CEPHESİ, I.Dünya Savaşı sonrası 18 Aralık 1918’de Fransa’nın, Adana ve çevresine asker çıkarmasından sonra Türkler tarafından bölgede açılan cephe. Fransızlar, Mondros Ateşkes Antlaşması’nın imzalanmasından sonra, antlaşmanın 7.maddesini bahane ederek, Ocak 1919’dan itibaren Adana, Antep, Urfa ve Maraş’ı işgal etmişlerdi. Türk halkı, bu işgalleri protesto ederken bir yandan da millî teşkilâtlar kurmaya başladı. Fransızların Adana’yı işgali ile birlikte, bu bölgeye büyük bir Ermeni göçü de yoğunlaştı. Bu durum karşısında Türk halkı, Mondros Ateşkes Antlaşması’ndan sonra, İstanbul’da kurulan “Kilikyalılar Cemiyeti” ve bölgedeki “İntibah Cemiyeti”, Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti çatısı altında birleşip Mersin, Tarsus, İslâhiye bölgelerindeki Fransızlar ve Ermenilere karşı mücadeleye başladılar. Adana ve yöresindeki millî kuvvetler, üstün silâhlara sahip Fransız kuvvetlerine karşı Haskırı, Kelebek ve Belemedik mevkilerinde büyük başarılar kazanıp (Nisan 1920) Fransızlara ağır kayıplar verdirdikten sonra Pozantı’yı kuşattılar. Fransızlar, 27 Mayıs 1920’de kuşatmayı yararak kurtulma girişiminde bulundularsa da Kar Boğazı’nda pusu kuran millî kuvvetlere esir düştüler. Adana civarına kadar gelen millî kuvvetler, şehirdeki Fransız kuvvetlerinin çevre ile bağlantılarını kesmeyi başardılar. 20 Ekim 1921’de TBMM Hükûmeti ile Fransa arasında imzalanan “Ankara Antlaşması”ndan sonra bölgedeki çatışmalar durdu ve Fransızlar, 5 Ocak 1922’de Adana’yı terk ettiler.