AHMED VEFİK PAŞA, (1823 ? İstanbul - 1 Nisan 1891 İstanbul), oyun yazarı, dilci, devlet adamı. Elçilikte görevli bulunan babası Ruhiddin Efendi ile birlikte üç yıl kadar Paris’te kaldığından, öğrenimini bir Fransız lisesinde yapma olanağı buldu (1834-1837). Yurda dönünce, genç yaşta, Tercüme Odası’na girdi. Londra elçilik kâtipliği (1840), Tahran (1851), Paris (1860) elçiliklerinde bulundu. Rusya ile savaşın en karışık günlerinde sadrazamlığa getirildiyse de (1878) iki ay sonra görevden azledildi. Üç yıl sonra ikinci kez getirildiği sadrazamlıkta üç gün kalarak yeniden azledildi. Dilimiz üzerindeki ilk önemli çalışmalardan biri olan Lehçe-i Osmanî adlı sözlüğü (1876-1888) hazırlayan Ahmed Vefik Paşa, eserin önsözünde Türkçenin bağımsız bir dil olduğunu savunmuş, Türkçe lehçeleri hakkında bilgiler vermiş ve yayılma sahalarını açıklamıştı. Ayrıca Ebülgazi Bahadır Han’ın “Şecere-i Türkî” adlı eserini Çağataycadan Batı Türkçesine çevirmiş, Türk dilinin savunucularından Ali Şîr Nevâî’nin “Mahbûbü’l Kulûb” adlı Çağatayca eserini yayımlayarak ciddi araştırmaların başlatılmasını sağlamıştır. Ayrıca Molière’den yaptığı çeviri ve uyarlamalarla tiyatromuzun kuruluşuna katkılarda bulunmuş, bu oyunlarda döneminin dil anlayışını aşarak, büyük ölçüde Türkçe sözcük kullanmıştır. Bursa’da kurduğu ve günümüzde kendi adıyla anılan tiyatro, hakkındaki şikâyetler nedeniyle 1789’da atandığı Bursa valiliğinden alındı. Eserleri: Türk dili üzerine: Şecere-i Türkî (1863), Lehçe-i Osmanî (1877. Molière’den uyarlamaları: Zor Nikâhı (1869), Zoraki Tabip (1869), Tabib-i Aşk, Dekbazlık, Merakî, Azarya, Yorgaki Dandini. Düz yazı çeviri: İnfial-i Aşk, Dudukuşları, Don Civani. Manzum çeviri: Savruk, Adamcıl, Kocalar Mektebi, Kadınlar Mektebi, Tartüf, Okumuş Kadınlar.