AKINCI, Osmanlı döneminde düşman topraklarına keşif yapmak, yağmalamak ve yakıp yıkmak amacıyla akın düzenleyen gönüllü süvarilere verilen ad. Bir tür öncü hafif atlı birlikler olarak yüzer kişilik bölüklere ayrılmışlardı. Adları ve bölgeleri defterlere işlenir, her bölge bir akıncı komutanına bağlanırdı. Sınırlarda ya da sınırlara yakın yerlerde otururlar, düşman arazisine yaz-kış sürekli akın yaparlardı. Sefer zamanı, üç günlük bir mesafeyle ordunun büyük kısmının önünde giderler, ordunun geçeceği yerleri, erzakı, köprüleri güvenlik altına alırlardı. İlk akıncı komutanı Evrenos Bey’dir. Mihaloğlu, Turhan Bey ve Malkoçoğlu da ünlü akıncılardır. 1595’te Eflâk Voyvodası Mihal’in bir baskını sonucu birçoğu ölmüş, ancak 2.000-3.000 akıncı sağ kalabilmişti. Bu olaydan sonra akıncıların önemi kalmamış, onların yerini Kırım atlıları almıştı.