AREL, MEHMET RUHİ, (1880 İstanbul - 1931 İstanbul), ressam. Heybeliada Mekteb-i Bahriye’yi bitirdi. Daha sonra girdiği Sanayi-i Nefise Mektebi’nden birincilikle mezun oldu. Hikmet Onat, Çallı İbrahim ve sami Yetik’le birlikte, resim çalışmaları yapmak üzere Paris’e gitti; orada Fernand Cormmon’un atölyesinde çalıştı. Yurda dönünce, Sanayi-i Nefise’de “menazır” (perspektif) hocası olarak çalışmaya başladı. Ancak, bu okulda uygulanagelmekte olan eğitim yöntemleriyle bağdaşmayan düşünceleri nedeniyle, tüm yeteneğine karşın, kısa süre sonra Sanayi-i Nefise Mektebi’ndeki görevinden uzaklaştırıldı. Daha sonra, ortaokul ve liselerde resim öğretmenliği yaptı. Tabloları, Batı tekniklerinden yararlanmakla birlikte, duygulu bir yerellik ve toplumsallık taşır. Resimlerinde insan; yalnızca model değil, belli bir kültürün ve çevrenin insanı olarak karşımıza çıkar. Günlük doğal davranışları içinde, özellikle çalışan ve üreten insanları anlatan tablolarında Türk resmine, halk ve toplum yaşamından alınmış konuları getiren sanatçı oldu. Balkan ve Çanakkale Savaşları, Atatürk’ü Karşılama, Harf Devrimi gibi ulusal konulu tablolarının yanı sıra; Dokumacı, Demirci, Taş Ocaklarında İşçiler, Zeybekler, Nasrettin Hoca gibi ulusal özelliklerimize ilişkin resimleri gerçekçi bir gözlemin ürünüdür.