AHMED SELÂHADDİN BEY, (1878 İstanbul - 20 Ocak 1920 İstanbul), Osmanlı siyaset adamı, hukukçu. Yazar Haldun Taner’in babasıdır. Mekteb-i Mülkiye’yi bitirdi. Ziraat Bankası ve Düyûn-ı Umumiye İdaresi’nde çalıştı. Dârülfünun’nda Devletler Hukuku okuttu. Dârülfünun temsilcisi olarak katıldığı Birinci Saltanat Şûrası’nda tam bağımsızlık ilkelerini savundu. 1919 seçimlerinde İstanbul mebusu olarak Osmanlı Meclis-i Mebusanı’na girdi. Mütareke sonrası kurulan Türk Millî Cemiyeti’nin kurucuları arasında yer aldı. Bu cemiyetin 29 Kasım 1918’de bir millî kongre toplayarak aynı doğrultuda çalışan örgütleri bir araya getirmesi çalışmalarına katıldı. 19 Mayıs 1919’da yapılan Fatih Mitingi’nde yaptığı konuşma coşkuyla karşılandı. 26 Mayıs 1919’da toplanan son Saltanat Şûrası’nda Sevr Antlaşması tasarısını şiddetle eleştirdi. Başlıca Eserleri: Berlin Kongresi’nin Diplomasi Tarihine Bir Nazar (1911), Hukuk-ı Düvel Dersleri (1921, 2 cilt), Hukukî ve Siyasî Tetebbular (1923).