AHMED ARİF, (1927 Diyarbakır - 1991 Ankara), şair.
Ortaöğrenimini Diyarbakır Lisesi’nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Dil ve
Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde Felsefe Bölümü’nde okurken tutuklandığından
öğrenimini tamamlama olanağını bulamadı. Cezaevinden çıkınca çeşitli Ankara
gazetelerinde düzeltmenlik, sekreterlik yaparak yaşamını sürdürdü. İnkılâpçı
Gençlik, Meydan, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber, Yeni Ufuklar (1944-1955)
dergilerinde yayımladığı şiirlerle tanındı. Dünya görüşünün belirlediği düşünceyle,
yaşamından gelen duyarlıkları, kimi öfkeli, vurucu; kimi de yumuşak dizelerle
işledi. Doğal bir coşkunun zorunlu bıraktığı uyumlarla yüksek sesle okunur bir
şiir kurdu. “Hasretinden Prangalar Eskittim” (1968) adlı bir şiir kitabı
vardır. En çok okunan şairler arasında yer alan Ahmed Arif’in bu kitabının ilk
basıldığı 1968’den bu yana her yıl yeni baskıları yapıldı. Bu arada birçok
şiiri bestelendi. Refik Durbaş’la yaptığı dizi-röportajda sanat ve yaşama
ilişkin görüşlerini açıkladı (Ahmed Arif Anlatıyor, Kalbim Dinamit Kuyusu,
1990).