AHMED ARİF, (1927 Diyarbakır - 1991 Ankara), şair. Ortaöğrenimini Diyarbakır Lisesi’nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde Felsefe Bölümü’nde okurken tutuklandığından öğrenimini tamamlama olanağını bulamadı. Cezaevinden çıkınca çeşitli Ankara gazetelerinde düzeltmenlik, sekreterlik yaparak yaşamını sürdürdü. İnkılâpçı Gençlik, Meydan, Seçilmiş Hikâyeler, Yeryüzü, Beraber, Yeni Ufuklar (1944-1955) dergilerinde yayımladığı şiirlerle tanındı. Dünya görüşünün belirlediği düşünceyle, yaşamından gelen duyarlıkları, kimi öfkeli, vurucu; kimi de yumuşak dizelerle işledi. Doğal bir coşkunun zorunlu bıraktığı uyumlarla yüksek sesle okunur bir şiir kurdu. “Hasretinden Prangalar Eskittim” (1968) adlı bir şiir kitabı vardır. En çok okunan şairler arasında yer alan Ahmed Arif’in bu kitabının ilk basıldığı 1968’den bu yana her yıl yeni baskıları yapıldı. Bu arada birçok şiiri bestelendi. Refik Durbaş’la yaptığı dizi-röportajda sanat ve yaşama ilişkin görüşlerini açıkladı (Ahmed Arif Anlatıyor, Kalbim Dinamit Kuyusu, 1990).